bazı bazı deliden hallice.

Bazen bi takim seyler icin kendimde guc bulamiyorum ve aslinda cevremdeki her insan, bana bir seyleri yapmayi ya da yapmamayi hatirlatan birer obje olmaya basliyor.
Evde annem varken bile yalnizim ve ciceklerle konusmak ile baslayip, devam edecek delilik surecine girdigimi hissediyorum cogu zaman. Bu acidan bakinca, evet, insanlara bagimliyim. Peki, cevremdeki tum insanlarin toplamindan daha fazla sevdigim bi insan hayatima girerse olay nasil olur? Stabilligin allahini falan yasarim sanirim. Sikayetim olur bazen ama yine de bir seyler beni ayakta tutar, bu o olur, baska biri olur, belki kendimi seversem ben olurum.
Cevredeki insan katsayisi arttikca, sevgiler bolunuyor ama saygi hep sabit. Saygi ve sevgiyi ayni anda verebilecegin insan sayisi ise cok az. Sonuc olarak, kalabalik cevreden biktigini hissettigin anda kendi kendine yetemiyorsan, saygi duydugun bi insani sevmeye baslaman yeterli. Gerisi zaten zincirleme reaksiyonlar..