Ne günlere kalmışım.

Şu an yatağımın üzerine uzanmış elimde bilgisayar sözüm ona tez'imi bitirmeye çalışıyorum.. Facebook, twitter vs sosyal medya denilen her türlü paylaşım sitesinde bir bağım olduğu için onlar da açık duruyor kenarda, bakıyorum hani arada .. Teknoloji veya sanal dünya düşmanı bi kadın değilim elbette, ama ekran karşısından 24 saat kalkmayan insanlar tanıyorum. İnsanlığımızı ya da ne bilim bizi insan yaptığını düşündüğüm özelliklerimizi kaybetmiyoruz.. Mesela konuşmak gibi, mesela masaya 5 6 kişi oturup yemek yemek gibi.. Neyse aslında bu değildi şu an derdim :)Ne diyordum evet; Anasayfamı güncelledikçe eş dost herkesin orada burada yaptıkları gönderileri gördüm.. Ondan ona, ondan ona derken geçen sene bu zamanlara gittim. Üşenmeden oturup saydım tam 10 aydır Kütahya-Bursa arası gidip geldim; ki Bursa'ya gidişlerim sayılı.. Ben ki yeni güne yeni şehirlerin sabahında uyanmayı severdim.. Ben ki çok okuyan mı bilir, çok gezen mi paradoksunda çok gezenin canlı kanlı ıspatıydım.. Oy ne günlere kalacakmışım. "Ölmüşüm de gömenim yokmuş!" anneanne lafımı da ettim, oh tamam.. Sütümü de içer, kuzu kuzu uyurum artık. Pöff..