Gökten iki elma düşse..

Artık benim olmayan şehrimde, suç ortakları aramaya koyuldum..

Aynı hissi, aynı sesi, aynı kokuyu duymayı bekledim. Ve hatta okulun köşesinden çıkıverecekmişsin gibi yolunu gözledim.. Bir garip kadın oldum ya bu günlerde ! Hafızam ben de değil, benim değil, kendi aleminde yaşayıp gidiyor. Bense duramıyor, durduramıyorum. Dün Şehreküstü'nde yürürüdük yine.. Asırlık çınarları yuva edinmiş kuşların gazabından kaçmak için elimizde kolalarla koştuk bi uçtan diğerine.. Anlaşmış gibi aynı anda durup, aynı tonda kahkalarımız yankılanınca her yanda, tarifsiz bir duyguya büründü tüm benliğim. Özlem miydi, huzur muydu bu? O an öncesini, sonrasını yoksayıp öylece kalmak istedim. Hem zaten her masal da böyle bitmez mi? Bir elma bana, bir elma sana olsun ve sonsuza dek o anda kalalım...