Ya kaçmalı gitmeli ya da delirip aklı yitirmeli.
Başka çözümü yok.
Dünya yoruyor, insanlar yoruyor, aşk yoruyor.
En sonunda acımasızlıktan öleceğiz, o olacak.
Cinayetler kol geziyor, çocuklar ölüyor, anneler ağlıyor…
Akıl almıyor anne, akıl almıyor!
Sevenler kavuşamıyor. Her on kişiden on biri aşk acısı çekiyor, zaten bunun da dokuz tanesi yalandan. Aşkın acısına isyan ediyorsan, aşk değildir o; aşk olsa isyan edemezsin, acısını bile seversin.
Bir delirsek kurtuluruz belki, adam akıllı delirebilsek her şey bitecekmiş gibi.. Aklı atsak baştan, bir tek kalp kalsa, o yolu bulur nasılsa. Sevgi gelse, sevgi geldiğinde her şey düzelir sanki! Çocuklar ölmez, anneler ağlamaz, yeşili mahvetmez insanoğlu, papatya bahçelerinin yerine gökdelenler dikmez mesela. Kalbin yerine aklı teslim edip nefretler beslemez, planlar kurmaz, savaşmaz mesela.
Cinayetler kol geziyor, papatyalar ölüyor, ormanlar ölüyor, insan öldürüyor.
Akıl almıyor anne, akıl almıyor!
Hayır deliremiyorsak, kaçalım gidelim bu diyardan. Diyarları bırakın direk dünyadan gidelim. Fırsat olsun Mars’a kaçalım mesela ya da Satürn’e. Belki Jüpiter daha çabuk kabullenir bizi. Ne bileyim belki güneşe gitmeliyiz. Yanıp kavrulup küllerimizden doğmayı umut ederiz.
Cinayetler kol geziyor, faili meçhul her yer, her yer cinayet, herkes katil.
Kalpler ölüyor, aşklar ölüyor, sevgi ölüyor,
Merhamet ölüyor, vicdan ölüyor,
Çocuklar ölüyor, çocukluklarımız ölüyor,
Uçurtmalar ölüyor,
Akıl almıyor anne, akıl almıyor!
Başka çözümü yok.
Dünya yoruyor, insanlar yoruyor, aşk yoruyor.
En sonunda acımasızlıktan öleceğiz, o olacak.
Cinayetler kol geziyor, çocuklar ölüyor, anneler ağlıyor…
Akıl almıyor anne, akıl almıyor!
Sevenler kavuşamıyor. Her on kişiden on biri aşk acısı çekiyor, zaten bunun da dokuz tanesi yalandan. Aşkın acısına isyan ediyorsan, aşk değildir o; aşk olsa isyan edemezsin, acısını bile seversin.
Bir delirsek kurtuluruz belki, adam akıllı delirebilsek her şey bitecekmiş gibi.. Aklı atsak baştan, bir tek kalp kalsa, o yolu bulur nasılsa. Sevgi gelse, sevgi geldiğinde her şey düzelir sanki! Çocuklar ölmez, anneler ağlamaz, yeşili mahvetmez insanoğlu, papatya bahçelerinin yerine gökdelenler dikmez mesela. Kalbin yerine aklı teslim edip nefretler beslemez, planlar kurmaz, savaşmaz mesela.
Cinayetler kol geziyor, papatyalar ölüyor, ormanlar ölüyor, insan öldürüyor.
Akıl almıyor anne, akıl almıyor!
Hayır deliremiyorsak, kaçalım gidelim bu diyardan. Diyarları bırakın direk dünyadan gidelim. Fırsat olsun Mars’a kaçalım mesela ya da Satürn’e. Belki Jüpiter daha çabuk kabullenir bizi. Ne bileyim belki güneşe gitmeliyiz. Yanıp kavrulup küllerimizden doğmayı umut ederiz.
Cinayetler kol geziyor, faili meçhul her yer, her yer cinayet, herkes katil.
Kalpler ölüyor, aşklar ölüyor, sevgi ölüyor,
Merhamet ölüyor, vicdan ölüyor,
Çocuklar ölüyor, çocukluklarımız ölüyor,
Uçurtmalar ölüyor,
Akıl almıyor anne, akıl almıyor!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder